Ut, re, mi, fa, sol, la, si - de Italiaansche namen voor de notenteekens van Guido van Arezzo (11de eeuw), genomen uit de beginlettergrepen van de 1ste strophe der Sapphische ode van Paulus Diaconus (overl. 797), aan Iohannes gericht:
Ut queant laxis resonare fibris Mira gestorum famuli tuorum, Solve polluti labii reatum, Sancte Iohannes!
d. i. O heilige Iohannes, neem weg de schuld van de lippen der zondaren, opdat de scharen der jongeren vrij van harte uwe bewonderenswaardige daden kunnen bezingen. De Italianen hebben later voor ut om de welluidendheid do genomen, terwijl de Franschen ut behielden.
