Titius (johann daniel) - geb. 1729 te Konitz ; professor te Wittenberg, waar hij 1796 overleed. Hij stelde de wet op, volgens welke men vrij nauwkeurige waarden voor de afstanden waarop de planeten zich van de zon bevinden verkrijgt, door bij de rij der getallen 0, 3, 6,12, (24), 48, 96 telkens 4 op te tellen. Zoo ontstaat deze reeks:
Planeet. Titius. Werkelijke afstand.
Mercurius . . . 0 + 4 = 4 3.9 Venus . . . . 3 + 4 = 7 7.2 Aarde . . . . 6 + 4 = 10 10.0 Mars . . . . . 12 + 4 = 16 15.2 Planetoiden . . 24 + 4 = 28 15—53 Jupiter . . . . 48 + 4 = 52 52 Saturnus . . . 96 + 4 = 100 96 Uranus . . . . 192 + 4 = 196 192 Neptunus . . . 384 + 4 = 388 301 De planeten Uranus en Neptunus, die T. nog niet kende, zijn ook in de lijst opgenomen. Uranus voldoet vrijwel aan de wet, Neptunus echter niet. Evenmin eigenlijk Mercurius, want het getal 0 past niet in de reeks 3, 6, 12. . . . Voor sommigen is dit een aanwijzing, dat Mercurius en Neptunus de uiterste planeten van ons zonnestelsel zijn, en dat er dus noch een intramercurieele, noch een transneptunische planeet bestaat. De plaats 24 was bij T. open, en dat was juist voor de astronomen van het eind der 18de eeuw een reden, om naar een onbekende planeet te zoeken, vooral omdat Uranus, ontdekt in 1871, de wet zoo mooi bevestigde. Merkwaardigerwijs voldeed Ceres, de eerste planetoide, ontdekt in 1801, zeer goed aan de door T. opgestelde wet. Ten onrechte wordt deze wet dikwijls naar Bode genoemd, die haar in 1768 publiceerde en algemeen bekend maakte.
