Tabanan, vroeger een zelfbesturend landschap op Bali, vormt thans een onderafd. der afd. Zuid-Bali, res. Bali en Lombok. Het N. deel van dit landschap wordt ingenomen door een gedeelte van het centraalgebergte, welks toppen tot de kruin bedekt zijn met dichte bosschen.
De voornaamste dezer bergtoppen is de Batoe Kahoe, op de kaarten als de Piek van Tabanan aangeduid (2370 M.), een niet meer werkzame vulkaan. Op dezen berg staat een der Sad Kajangan of heilige tempels van Bali. Dit centraal gebergte daalt naar het Zuiden in divergeerende en zich vertakkende ribben af, die, geleidelijk in afgeronde bergruggen overgaande, zich tenslotte verliezen in het lage land, waaruit dit Z. deel van het eiland bestaat. W.-waarts reiken enkele uitloopers van de centrale keten tot aan zee. In het N. deel zijn de bergruggen door diepe kloven en ravijnen van elkaar gescheiden; naar het Z. worden echter de overgangen steeds geleidelijker. De getalsterkte der bevolking is op 100.000 zielen te stellen. Het aantal vreemdelingen is niet groot.
Hoofdmiddel van bestaan is de landbouw, voornamelijk rijstteelt op sawah’s in de lagere streken, op těgalan’s in het gebergte. Verder verbouwt men allerlei z.g. droge gewassen, ook katoen, die echter geheel voor binnenlandsch gebruik dient. In het gebergte wordt veel koffie verbouwd. Ook heeft T. eenigen handel en verschillende takken van nijverheid. — In 1903 had, ondanks het stellig verbod der Ind. Regeering, de verbranding van een weduwe van den pas overleden radja van T. plaats; aan den eisch, door een gezantschap naar Buitenzorg verontschuldiging te doen aanbieden, werd in 1904 voldaan. Na den val van Badoeng, waartegen in 1906 een expeditie gezonden was, onderwierp T. zich ook aan ’t Gouv., maar de radja en zijn zoon pleegden zelfmoord; sedert is T. bij het rechtstreeks bestuurd gebied ingelijfd. — Behalve de gelijkn. hoofdplaats zijn nog van belang: Kědiri, Krambilan, Marga en Batoe-riti.
