Stemvork - een staaf, gewoonlijk van zacht staal, in het midden zóó gebogen, dat twee parallelle beenen ontstaan. Komen deze beenen in trilling, dan ontstaat een toon, waarvan de hoogte zeer standvastig is. De s. heeft slechts zeer hooge boventonen (evenals de klokken), maar haar klank wordt aanmerkelijk versterkt door de s. op een resonator te plaatsen.
De s. dient ter controleering van de absolute toonhoogte, is daarom vooral den toonkunstenaar van veel gewicht en verdient wegens haar standvastige toonhoogte verre de voorkeur boven de veelal nog gebruikelijke stemfluitjes. De uitvinding is van 1711 door John Shore (overleden 1753 als luitmaker der Kon. Kapel te Londen).
