Saurin (jacques) - 1677-1730, beroemdste kanselredenaar van het Fransche Protestantisme. Geb. te Nîmes, beleefde hij als negenjarige knaap de verschrikkingen van de Hugenotenvervolging, na de opheffing van het edict van Nantes (1685). Nadat zijn vader, die jurist was, in Genève een nieuw bestaan had gevonden, studeerde S. daar sedert 1699 theologie. Sedert 1701 was hij predikant bij een Fransche gemeente in Engeland, sedert 1705 in Den Haag.
Men noemde hem den „Chrysostomus der Protestanten”, den „Bossuet der Reformatie”. Hij schreef ook eenige wetenschappelijke werken. Zijn Sermons verschenen eerst in 5 dln. (1707-26), na zijn dood met nog 7 vermeerderd. De beste uitgave is die in 12 dln. van 1747. Laatste uitgave: Parijs 1829-35. Litt.: J. J. van Oosterzee, Jacques Saurin (Rotterd. 1855; Fr. vertal. 1856); J. Quandt, Jacques Saurin (1896).
