Populus, - Populier, plantengeslacht der Salicaceeën, met ongeveer 30 soorten, bijna uitsluitend in de Noordelijk gematigde zóne. Het zijn boomen met gave of handvormig gelobde bladeren en bloemen in hangende, mannelijke of vrouwelijke katjes aan verschillende boomen. De schubben aan de katjes zijn, in tegenstelling met die bij de wilgenkatjes, gekarteld tot diep ingesneden. Het bloemdek is bekervormig, meest schuin afgeknot, het aantal meeldraden per bloem 8—30.
Een aantal soorten komen in ons land wild of ingevoerd voor en worden in boschbouw of parkaanleg gebruikt. Het zijn P. alba, de Abeel, en P. canescens, een bastaard van P. alba met P. tremula. Beide soorten hebben handvormig gelobde bladeren en kleverige knoppen en takken. De Abeel is afkomstig uit Z. W.-Europa, kan tot een boom opgroeien (vooral de variëteit pyramidalis), maar maakt overigens meestal een krommen stam en blijft soms ook heesterachtig, b.v. in de duinen. De Tril- of Klaterpopulier, P. tremula, komt in ons land vaak in het wild voor, maar dan als struik. Hij heeft, evenals zijn verwanten, P. tremuloides en P. grandidentata, niet-kleverige knoppen en takken en cirkelronde, grofgetande bladeren met platte bladstelen. Het hout van deze soort is vrijwel onbruikbaar. De zwarte populier, P. nigra, is reeds zeer lang inheemsch.
Hij kan opgroeien tot een boom met hoogen stam en rechtopstaande takken. Hij wordt zoowel in den boschbouw als voor laanbeplanting gebruikt en stelt vrij hooge eischen aan den bodem. De Italiaansche populier wordt meest beschouwd als een variëteit van P. nigra met rechtopstaande takken. Vooral deze soort wordt veel in parken aangeplant. De aanplant van deze en ook van andere soorten van Populus geschiedt door gewortelde heesters of door pooten. Bij boschaanleg worden de heesters geplant op afstanden van 8—12 M. De grond wordt dan verder dichtgeplant met els, of els en wilg (voor hakhout). Bij goeden groei is de zwarte Populier reeds na 30 jaar kapbaar.
Het hout wordt gebruikt voor klompen, lucifersfabrikage of voor planken. P. canadensis uit N.-Amerika en P. monilifera, eveneens uit Amerika, worden hier ook veel aangeplant, vooral de eerste, meest Canada-populier genoemd. Deze groeit sneller dan P. nigra en stelt ook niet zulke hooge eischen aan den bodem. Het hout wordt voor dezelfde doeleinden gebruikt als dat van P. nigra. Ten slotte vindt men hier nog aangeplant als sierboomen de balsempopulieren, n.l. P. balsamifera, alleen uit N.-Amerika, en P. candicans, den Ontariopopulier. Van de soorten met kleverige knoppen en takken komen de knoppen gedroogd in de apotheek voor (Gemmae populi).
