Platvoet, - Pes valgus. Wanneer men den normalen voet op den grond plaatst, dan komt niet de geheele voetzool, doch slechts een deel daarvan met den bodem in aanraking. Het zijn de hiel, de buitenrand van de voetzool, de bal van den voet en de toppen der teenen. Het geheel geeft een karakteristiek beeld, dat men door plaatsing van den nat gemaakten voet op den grond gemakkelijk kan zien.
Zoodra nu een p. bestaat, is het voetgewelf verdwenen en rust de geheele voetzool op den grond. Tusschen den uitgesproken p. en den normalen voet bestaan natuurlijk alle mogelijke overgangen, d. w. z. geringere graden van p. Het essentiëele is een uitzakking van den voet aan de binnenzijde, die met geringere of belangrijker afwijkingen in de voetgewrichten en voetwortelbeenderen gepaard gaat. — De p. is in zooverre aangeboren, dat de voet van den pasgeborene nog niet het typisch beeld van het voetgewelf doet zien; dit treedt eerst later op. De afwijking kan dus ook van de geboorte af blijven bestaan. In de meerderheid der gevallen echter is de p. verkregen en zien wij hem in de puberteitsjaren vooral sterker worden. Menschen met typische platvoeten kan men aan hun loop onmiddellijk herkennen.
Zij zetten den geheelen voet, die in het midden nu zeer breed is, op den grond, de beenen zijn wat naar binnen gebogen, de binnenenkel staat lager dan normaal, de buitenenkel is minder goed zichtbaar. P. brengen bezwaren mede bij het loopen; zelfs zoodanig, dat p. een reden zijn voor afkeuring bij milit. dienst. De behandeling van p. is vooral bij de geringere graden een orthopaedische; het leggen van platvoetzooltjes in de schoenen, waardoor het voetgewelf ondersteund wordt, is een ieder bekend. Sterkere graden van p. eischen geneeskundige behandeling. Bij sommige families is de p. een erfelijk kenmerk, bij het Joodsche ras schijnt de p. aanzienlijk vaker voor te komen dan bij de niet-Joodsche rassen.
