Hudsonbaai - door Henry Hudson in 1611 ontdekte inham in het N. van Noord-Amerika, een der reusachtigste binnenzeeën op aarde ; 2.220.000 K.M.2 Ongetwijfeld zou daarom Hudsonzee een meer gepaste naam zijn voor deze watermassa, die driemaal zoo groot is als de Noordzee. Geographisch vormt de H. een onderdeel van den Atlantischen Oceaan, daarmee verbonden door Labradorzee en Hudsonstraat; in karakter vertoont zij echter alle overeenkomsten met de Noordelijke Ijszee, waartoe het Foxkanaal toegang verleent. Men beschouwt daarom de H. met Baffinsbaai en Labradorzee wel eens als een Arctische Middelzee. Schepen komen er echter niet binnen.
Diepte: ± 150 Meter; rivieren, die er in uitmonden, o. a. de Chesterfield, Churchill, Nelson, Severn, Albany en East Main River. Klimatologisch oefent de H. een hoogst ongunstigen invloed op de omringende landen uit. Drijf- en pakijsmassa’s vullen haar ’s winters, versperren tot in het hartje van den zomer den toegang tot den Atl. Oceaan en onttrekken voor het smelten in den zomer zooveel warmte aan de omringende landen, dat de zomertemperatuur van geheel N.-Amerika daardoor verlaagd wordt. Op de breedte van Londen is de H. toch nog niet langer dan van midden Juli tot eind October te bevaren, en ook dan leveren ijs, stormen en zware nevels groote gevaren op. De kusten der H. zijn meest gelijk. Waar de verschillende groote rivieren in de H. uitkomen, ontstonden factorijen (posten) van de Hudsonbaaicompagnie, waar voornamelijk huiden van de pelsjagers opgekocht werden. Misschien dat York Factory van deze nog eenige grootere toekomst heeft; er bestaan namelijk plannen om hierheen langs de Nelson een zijlijn aan te leggen van de Canadian Northern Pacific Railroad en in aansluiting daarmede gedurende de zomermaanden een vaste stoomvaartlijn te openen voor den afvoer van koren over Hudsonbaai en -straat naar West-Europa.
