Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 24-01-2019

Hoogspanning

betekenis & definitie

Hoogspanning - In de electrotechniek spreekt men van hoogspanning als geleidingen, machines, apparaten enz. in eenig deel een hoogere spanning dan 300 Volt t. o. v. aarde bezitten. Behoudens een enkele uitzondering (gelijkstroomhoogspanningssysteem van Thury, waarbij de energie wordt overgebracht met een constante stroomsterkte en een, met het gebruik wisselende, spanning) worden hooge spanningen uitsluitend gebruikt in de wisselstroom systemen. Dit vindt zijn oorzaak hierin, dat daarbij gemakkelijk de electrische energie, die onder hooge spanning (en daardoor met weinig verlies) naar de verbruiksplaatsen gevoerd wordt, getransformeerd kan worden op een lage spanning, die zonder gevaar in de woonhuizen en fabrieken kan worden toegelaten. In de stedelijke netten hier te lande worden meest spanningen van 3000, 5000 of 6000 Volt toegepast, terwijl voor intercommunale of provinciale bedrijven vrijwel uniform een spanning van 10000 Volt wordt toegepast. — In de laatste jaren worden vele plannen uitgewerkt voor 50000-Volt geleidingen (gebouwd is een geleiding dwars door Noord-Brabant).

Geleidingen voor 50000 Volt zullen het mogelijk maken de electriciteitsvoorziening van ons land van uit enkele groote centraalstations tot stand te brengen. — De geleidingen voor 50000 Volt en meer worden uitsluitend als luchtgeleidingen uitgevoerd. Aan pogingen ook ondergrondsche kabels voor deze spanningen te construeeren ontbreekt het inmiddels niet. In het buitenland zijn geleidingen voor nog hoogere spanning gebouwd (70.000—200.000 Volt). De draden worden hierbij door middel van z.g.n. hangisolatoren aan de steunpunten opgehangen, voor lagere spanningen worden ook steunisolatoren gebezigd. Het toepassen van hooge spanningen voor het overbrengen van electrische energie heeft een geheel nieuwe industrie, die van de hoogspanningsapparaten doen geboren worden.