Halo - atmosferisch optisch verschijnsel, veroorzaakt door breking en spiegeling van het licht in de fijne ijskristallen van Cirruswolken, in de lichte, hoogdrijvende ijsnevels, die de wolken van het Cistratustype vormen. Het verschijnen van h.’s wordt dikwijls in verband gebracht met de nadering van slecht weer en storm, veelal niet ten onrechte. Het meest eenvoudige en meest voorkomende h.-verschijnsel is de kring om de zon of de maan, een kring van 22° straal om de zon of maan als middelpunt. De kring vertoont de spektraalkleuren met het rood aan den binnenrand.
Even buiten den kring staan op zonhoogte boven den horizon twee gekleurde vlekken, de bijzonnen; juist boven de zon neemt men soms raakbogen van bijzonderen vorm waar. Behalve den kring van 22° straal ziet men soms een tweeden, grooteren kring van 46° straal. In zijn meest completen vorm bestaat de h. uit den kleinen en grooten kring met hun raakbogen, de beide bijzonnen, den parhelischen ring, waarop de tegenzon en de bijtegenzonnen en verder nog eenige scheeve bogen. De in ons land voorkomende h.-verschijnselen worden geregeld waargenomen door vrijwillige waarnemers, wier waarnemingen worden beschreven en gepubliceerd in het jaarboekje: Onweers, optische verschijnselen, enz., uitgegeven en bewerkt door het Kon. Ned. Meteorologisch Instituut.
