Encliticon, taalk. benaming voor een woord in een zin, dat zijn eigen accent en daarmee zijn zelfstandige plaats in den zin verliest, doordat het zich aan een voorafgaand, beklemtoond, woord nauw aansluit. Meestal zijn deze woorden pronomina of partikels. Vbb. Lat. Senatus populusque; Ned. geloof me, looptie, enz.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
