Diffusie-pulp - Bij de beetwortelsuikerfabricage verkregen door het uitloogen der in reepjes gesneden beetwortelen, vormt een zeer veelvuldig gebruikt veevoeder. Zulke pulp is zeer rijk aan water (96%) en door uitpersen zijn nog 6 a 7% water te verwijderen. Wil men meer water verwijderen, dan kan men ½% kalkmelk toevoegen, waarna er nog 20% water uitgeperst kan worden. Dit laatste vindt bij ons weinig of geen toepassing.
Gewoonlijk wordt de geperste pulp gevoederd. In de ruim 10% droge stof komt veel ruwvezel voor, verder kleine hoeveelheden eiwitachtige en zetmeelachtige stoffen en zeer weinig zouten. Men voedert de pulp in verschen toestand, doch daar de suiker-campagne der fabrieken kort duurt, kuilt men groote hoeveelheden in, in met stroo bedekte kuilen in den grond of in gemetselde bakken. De pulp wordt er vast ingeperst. Door de ontwikkeling van melkzuurbacteriën heeft een melkzuurgisting plaats, zoodat de pulp een reuk krijgt als zuurkool. Is de pulp niet vast genoeg ingetrapt, dan treedt azijnzuur- en boterzuurgisting op. Is dit laatste het geval, dan is de pulp als voeder onbruikbaar. Rottende, bedorven, beschimmelde en ook bevroren pulp kan bij de dieren ziekten veroorzaken.
In de laatste jaren wordt op de suikerfabrieken het systeem van Steffen toegepast, waarbij de bieten minder volledig uitgeloogd worden en men een pulp overhoudt met 9% suiker. Men noemt zulke pulp suikerpulp. Omdat pulp gemakkelijk bederft en het vervoer door de c.a. 90% water zoo duur wordt, wordt dikwijls het machinaal drogen toegepast. De droge pulp bevat weinig water, is goed verteerbaar, bederft niet spoedig en wordt door de dieren gaarne genuttigd. Suikerpulp wordt gewoonlijk gedroogd in den handel gebracht. Pulp wordt vooral aan melkkoeien gevoederd, in verbinding met droog en eiwitrijk voeder. Men kan tot 40 K.G. geperste pulp daags geven. De invloed op de melksecretie is dan gunstig.
