Detector - toesteldeel, waarmede in de draadlooze telegrafie op het ontvangende station de door het seinende station afgezonden electrische golven waarneembaar gemaakt kunnen worden. Meest bekende detectoren;
1) Coherer of Aritter, glazen buisje, waarin twee metalen electroden, waartusschen zich metaalkorrels of vijlsel bevindt. In gewone omstandigheden hebben de korrels een zeer grooten overgangsweerstand, doch bij doorgang van electrische golven neemt deze weerstand aanmerkelijk af. Na het verdwijnen der golven wordt door kloppen de oorspronkelijke hooge weerstand weder verkregen. De electrolytische d. bestaat uit twee dunne platina-draden in verdund zwavelzuur, welke met de polen van eene batterij verbonden zijn. De batterij-spanning wordt zoodanig ingesteld, dat de tegenspanning van den d. die van de batterij juist in evenwicht houdt. Door de electrische golven wordt dit evenwicht verbroken, zoodat de stroom van de batterij doorgaat zoolang de golven aanhouden.
2) De magnetische d. van Marconi. Een homogene en overal even dikke stalen band zonder eind wordt over twee rollen voortbewogen. Om dezen band is een draadspoel aangebracht, welke door de aankomende golven doorloopen wordt. Ter weerszijden van deze spoel loopt de band langs een permanente magneet, die den band, ter plaatse waar deze door de spoel loopt, magnetiseert. De snelle, afnemende wisselstroom, dien de golven in de spoel veroorzaken, ontmagnetiseeren den band. Zoolang de golven dus aankomen, vermindert het magnetisch veld in den band, waardoor inductie-stroomen ontstaan in een tweede wikkeling, die boven de reeds genoemde spoel is aangebracht. Deze inductiestroomen worden waargenomen in een telefoon, welke in serie met de tweede wikkeling geschakeld is.
3) De kristal-d. bestaat uit een kristal van loodglans, koperpyriet, zinkiet e. d. waartegen een stift van grafiet of staal of een ander kristal met matigen druk in aanraking gebracht is. Bij het doorloopen van dit contact door electrische golven wijzigt zich de overgangsweerstand of ontstaat een electromotorische kracht, hetgeen in een telefoon waargenomen wordt.
4) Gloeilampd. of Audion. In een glazen buis, waarin een zeer hoog luchtledig heerscht, bevinden zich twee electroden, waarvan de kathode den vorm van een gloeidraad heeft, welke door middel van eene afzonderlijke batterij tot gloeien gebracht wordt. Tusschen de electroden wordt eene hooge spanning aangelegd, waardoor een electronenstroom van de kathode uitgaat. Tusschen de beide electroden bevindt zich een metalen rooster. De electrische golven doorloopen de ruimte tusschen dit rooster en de anode, waardoor gedurende hun doorgang minder electronen de anode bereiken en de electronenstroom dus minder sterk wordt, hetgeen in een telefoon wordt waargenomen. Het audion kan ook als relais dienen en daardoor bij zeer zwakke ontvangst nog duidelijke teekens geven.
