Brennus

betekenis & definitie

Brennus - Eigennaam (geen titel, zooals ook wel is vermoed) van eenige Gallische (Keltische) vorsten, waarvan in de geschiedenis de bekendste zijn: Br., die in 390 v. C. als opperhoofd der Senonische Galliërs Rome heeft verwoest, welke gebeurtenis door de Rom. geschiedschrijvers op allerlei wijzen is opgesmukt (slag bij de Allia*; belegering van het Capitool; redding daarvan door Manlius, die door de ganzen werd gewekt; verdrijving der Galliërs door den uit zijn ballingschap teruggekeerden Camillus). — Een andere Br. was met Akichorios aanvoerder van den tocht der Kelten tegen Delphi in 279 v. C. Een Gr. leger, onder Atheensch opperbevel, verdedigde, gedekt door de vloot, een tijdlang met succes den doorgang door de Thermopylae, maar moest zich inschepen, toen de Kelten langs een weg over den Oeta het in den rug aanvielen. Bij Delphi echter werden de Kelten door een klein Gr. leger, geholpen door een onweder, dat rotsblokken van de bergen losrukte en op de vijanden deed neerkomen, verslagen en vernietigd.