Ballast

betekenis & definitie

Ballast - 1) materiaal, dat dient tot verzwaring van een bouw- of constructiedeel, b.v. de b. (gegoten ijzer) in een ophaalbrug*. — 2) Op den onderbouw van spoorwegen stort men over het zandbed een laag zwaarder materiaal, hoofdzakelijk grind en zand, soms steenslag, waarin de rails komen te liggen. Dit materiaal noemt men ook b. Het wordt aangevoerd met b.-treinen: treinen, in ’t bijzonder loopend voor den aanvoer van b. —3) Steen, noodig voor het doen zinken van rijswerken, als zinkstokken en bleeslagen, alsmede voor het belasten van rijswerken en oeververdedigingen, heet ook b., gewoonlijk bestaande uit puin of brokken natuurlijke steen (stortsteen*). Bij de scheepvaart is de b. algemeene naam voor datgene, waarmee men het ruim van een schip vult (zand, steenen), om het den noodigen diepgang en vaste ligging op het water te geven. Bij de luchtscheepvaart neemt men een zekere hoeveelheid b. mee, teneinde de bewegingen van een ballon of luchtschip in vertikalen zin te kunnen beheerschen. Men werpt de b. uit, hetzij om te stijgen, hetzij om een snelle daling te remmen. De b. bestaat meestal uit fijn gezeefd en gedroogd zand, dat in zakken van 15—20 K.G. gewicht wordt medegevoerd. Bij de grootere luchtschepen voert men water als b. mede. Van de medegevoerde hoeveelheid b. hangt af de hoogte, waartoe men den ballon kan laten stijgen.