Arabische (en perzische) muziek - Uit den aard der zaak behoort eene diepgaande bespreking van dit onderwerp thuis in de speciale vaklitteratuur. Belangstellenden vinden i.h. Musik-Lexikon van Hugo Riemann een uitvoerig artikel over A. muziek. Hier, in ’t kort, het volgende: vóór de invoering v.d. Islam had Arabië geene noemenswaardige muzikale kultuur; de verovering van Perzië (7e eeuw) bracht de wetenschap van dat land ook naar Arabië: onder dien Perzischen invloed werd door verschillende geleerden een muziek-systeem uitgedacht en toegepast. Het voornaamste kenmerk van dat stelsel was, de indeeling van het octaaf in 17 deelen (afstanden van1/3 toon).
Waarschijnlijk echter was de toepassing in de praktijk eenvoudiger. Onder de A. muziekinstrumenten, neemt de Luit de eerste plaats in; zij was in verschillende variëteiten bekend. Ook strijkinstrumenten werden gebruikt, de Kemantsche en de Rebab. Volgens sommigen zouden onze westersche strijkinstrumenten daarvan afstammen. Riemann geeft van die theorie eene geargumenteerde en afdoende bestrijding. De blaasinstrumenten zijn te verdeelen in twee hoofdgroepen: Ney (eene fluit met mondstuk) en Arganum (de doedelzak). De vrij omvangrijke litteratuur over de A. muziek wordt door Riemann i. z. artikel aangegeven.
