o. (mv.), verbindingen van silicium met een halogeen.
(e) De algemene formule van de siliciumhalogeniden is SiX4 waarbij X is F, Cl, Br, I of een mengsel hiervan. Siliciumtetrachloride is SiCl4, ontstaat door verhitting van silicium in een Cl2-stroom bij 300— 310 °C. Het is een vloeistof met een kookpunt van 57,6 °C, en een smeltpunt van -70 °C. Door koud water ontleedt het direct in zoutzuur en siliciumdioxide. Behalve SiCl4 kent men ook Si2Cl6, Si3Cl8 en hogere chloriden. Het hoogst bekende is Si10Cl22.
Deze verbindingen ontleden alle gemakkelijk in water in tegenstelling tot de overeenkomstige koolstof verbindingen. Het dimethylsilaandiol kan onder afsplitsing van water overgaan in polymeren van dimethylsiloxaan, de →siliconen [(CH3)2SiO]n. Siliciumtetrafluoride, SiF4, is gasvormig en wordt door water ontleed onder vorming van H2SiF6, hexafluorkiezelzuur. Fluorkiezelzuur en zijn zouten worden gebruikt bij het harden van gips en als bacteriënen insektendodend middel. Het natriumzout wordt als bijprodukt bij de fabricage van superfosfaat uit apatiet verkregen. De zouten van fluorkiezelzuur bevatten behalve metaalionen SiF 2-.6-ionen; silicium is hierin octaëdrisch door zes fluoratomen omgeven.
