m. (-en), 1. (sterrenkunde) tijd waarin een hemellichaam zijn omloop volbrengt, b.v. een planeet om de zon, een satelliet om een planeet, de zon om het middelpunt van de melkweg (e);
2. (economie) het totaal aantal tijdseenheden gedurende welke goedereneenheden uit een voorraad gemiddeld liggen opgeslagen;
3. tijd van omloop in verschillende betekenissen.
(e) De omlooptijd is evenredig met de langsas van de baan tot de macht drietweede. De siderische omlooptijd P is de omlooptijd, beoordeeld door een in rust verkerend waarnemer. De synodische omlooptijd S is de omlooptijd, beoordeeld door een waarnemer die zelf een wenteling met omlooptijd J uitvoert. Dit laatste begrip speelt vooral een rol bij planeten die men vanaf de aarde waarneemt (J = 1 jaar). Algemeen is:
1/S=1/P-1/J
Voor Mars b.v. is de siderische omlooptijd 687d, de synodische 780d.
