v./m. (-boren), holle boor waarmee men een cilindrische kern uit te onderzoeken materiaal kan boren.
(e) Een kernboor wordt toegepast om monsters te nemen van gesteente, grond, betonconstructie of wegdek. Een kernboor voor het doorboren van gesteente kan bestaan uit twee concentrische ca. 7 m lange buizen, die samen aan het einde één krans-, ringof kroonvormige beitel dragen. Ten gevolge van de ringvorm blijft bij het boren een zuiltje van het gesteente staan, dat door het centrische gat van de boorkroon al borende in de kernboorbuis omhoog geduwd wordt. Na het ophalen van de kernboorbuis wordt de kern (→boorkern) eruit gehaald en in het laboratorium onderzocht.
