v. (-culturen), het eigen karakter van de cultuur die het jeugdleven beheerst en die zich kan uiten in geheel eigen dansen muziekvormen, kleding, lectuur en taalgebruik.
(e) Van een jeugdsubcultuur is al in de vroege Duitse jeugdbewegingsperiode sprake (Jugendkultur) in idealistisch-normatieve zin, maar ten aanzien van de Halbstarken (in Nederland en België nozems geheten) in de jaren vijftig die betrokken waren bij vele rellen, kan nauwelijks zinvol van een jeugdsubcultuur gesproken worden. Het fenomeen van de jeugdsubcultuur tekent zich het sterkst af in de VS in de jaren zestig, maar dan in feitelijk-reële zin. De apartheid en afwijking ten opzichte van de als normaal te bestempelen cultuur komt hier mede tot uiting in de zgn. undergroundstructuur, een als enigszins clandestien geïnterpreteerde reeks van activiteiten en bestaanswijzen die tegen de gangbare zeden en daarop aansluitende wetgeving ingaan. De vele elkaar opvolgende en overlappende varianten in de Amerikaanse subcultuur kunnen worden onderscheiden in twee tendenties. De ene is geïnspireerd op de beal-mentaliteit nl. ernstig, hard en verbeten, de andere op de hip-mentaliteit; hun adepten heten resp. beatniks en hippies. LITT. R.Schwendler, Theorien der Subkultur (1973; Ned. vert. Visies op subcultuur, 1974).
