(hoepelde, heeft gehoepeld), met de hoepel spelen, een hoepel voortdrijven.
(e) Hoepelen was in de oudheid bij de Grieken bekend als gymnastische oefening. Hoepels met spaken kwamen voor; de Romeinen kenden rinkelhoepels waarbij dunne plaatjes metaal losjes aan de binnenkant van de hoepels waren bevestigd. Als kinderspel komt het hoepelen sedert de middeleeuwen voor in de Nederlanden, waar het vanwege de overlast (wedstrijden op straat) al in de 15e eeuw leidde tot stedelijke keuren. Naast speciaal vervaardigde houten hoepels werden hoepen van vaten gebruikt en in later tijd ijzeren hoepels, banden van wagenwielen en fietsvelgen.
LITT. A.de Cock en I.Teirlinck, Kinderspel en kinderlust in Zuid-Nederland v (1905); J.W.P. Drost, Het Ned. kinderspel vóór de 17e eeuw (1914).
