richting in de Amerikaanse taalwetenschap die zich sinds ca. 1967 binnen de ➝transformationele generatieve grammatica heeft ontwikkeld. Kenmerkend voor deze richting is dat zij geen grens meer legt tussen syntaxis en semantiek en dus ook het begrip dieptestructuur zoals dat door N.Chomsky werd gedefinieerd niet aanvaardt.
In de Chomskyaanse opvatting is de syntactische dieptestructuur bepalend voor de semantische component, die daarmee slechts een interpretatieve rol krijgt toebedeeld. Een verder belangrijk verschil met de interpretatieve semantiek van Chomsky is dat de generatieve semantici menen dat de semantische structuren beschrijfbaar zijn in logische termen. De voornaamste linguïsten die een generatiefsemantische opvatting voorstaan, zijn: J.D.McCawley, G.Lakoff, J.R.Ross en P.Postal. litt. H.J.Verkeyl (red.), Transformationele taalkunde (1974).
