[➝Lat. confoederatio, verbond], v. (-s), groep staten die zich associëren om in bepaalde opzichten (b.v. defensie, diplomatie) een gemeenschappelijk overlegen gezagsorgaan te laten uitwerken, zonder dat een van de statenleden zijn soevereiniteit prijsgeeft.
(e) Confederatieve organen hebben geen directe zeggenschap over de individuele burgers van de ledenstaten. Dit laatste is het wezenlijkste verschil van de confederatie of statenbond met de federatie of bondsstaat. De VS waren van 1778—89 een confederatie, van 1789-heden een federatie. Ook de Duitse Bond (1815-66) was een confederatie, evenals de Republiek der Verenigde Nederlanden (1579-1795). De zgn. Zuidelijke Confederatie was de republiek die in 1861 bij het uitbreken van de Secessieoorlog in het zuiden van de VS werd gevormd en op het einde van die oorlog werd ontbonden.
