[Eng.], m. (-s), fotoof filmopname van zeer dichtbij.
(e) Bij de close-up vult het opgenomene het gehele beeldvlak. Een zeer vroeg voorbeeld van close-ups in de fotografie zijn de portretten door J.M.Cameron.
Ca. 1900, toen de cinematografie nog goeddeels werd ervaren als een nieuwe vorm van fotograferen, werden in Engeland funny facial expressions vertoond, de van nabij opgenomen grimassen Tussen ca.1910-20 kwam in de Amerikaanse filmindustrie het woord close-up in gebruik als vakterm voor de door D.W. →Griffith in zijn speelfilms gemonteerde large or close-up figures, beelden waarin een gezicht, een hand of een voorwerp uit zijn omgeving wordt geïsoleerd en sterk vergroot wordt vertoond. Het gebruik van de closeup als stijlmiddel is zeer individueel: uitersten zijn b.v. La passion de Jeanne d’Arc van Carl Dreyer (1928), waarin opnamen van nabij overheersen en de films van Kenji Mizogoechi, waarin close-ups om stilistische redenen ontbreken.
