methode van litteratuuronderzoek, waarbij het lezen van afzonderlijke (gedeelten van) werken primair is en niet de figuur van de schrijver. De tekstinterpretatie bij close reading gaat geheel uit van gegevens die de tekst zelf levert, zonder gebruikmaking van buiten-tekstuele gegevens zoals biografische bijzonderheden, cultuurhistorische context e.d.
Deze ergocentrische methode werd vooral gepropageerd in Amerika door de school van het new criticism, en in Nederland toegepast in het tijdschrift →Merlyn (1962—66).
