Kleurenblindheid is het niet kunnen waarnemen van bepaalde kleuren of delen van het kleurenspectrum. In de meeste gevallen zal iemand die kleurenblind is geen groen, geel of blauw tinten kunnen waarnemen.
Op het netvlies van de ogen bevinden zich allemaal lichtgevoelige cellen. Er wordt hierbij over het algemeen een onderscheid gemaakt naar vorm, tussen cellen die lijken op kegeltjes en cellen die lijken op staafjes. De kegeltjes cellen zorgen ervoor dat men kleur kan waarnemen. Met betrekking tot deze kegeltjes maakt men verder een onderscheid tussen drie typen kegeltjes, die elk de functie hebben om een ander kleurenspectrum waarneembaar te maken. Wanneer men kleurenblind is, is een van de drie typen kegeltjes uitgevallen, waardoor men een geheel kleurenspectrum niet meer kan waarnemen. In de meeste gevallen is het kegeltje uitgevallen dat verantwoordelijk is voor het groene kleurenspectrum, waardoor men geen goed onderscheid meer kan maken tussen groen en rood.
Kleurenblindheid kan verschillende oorzaken hebben, maar in de meeste gevallen is een erfelijke aandoening die geslachtsafhankelijk is. Dat wil zeggen, kleurenblindheid komt significant vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Het uitvallen van het ‘groene kegeltje’ is zelfs geheel niet zeldzaam, ongeveer één op de twintig volwassen mannen is kleurenblind in dit spectrum. Kleurenzwakte voor groen wordt ook wel deuteranomalie genoemd.
