(Gr. Skulla)
1. Dochter van Phorcys, die door de jaloerse Circe in een monster werd veranderd (Ov. XIV, 52 e.v.).
2. Dochter van Poseidon, een monster met een hondelichaam en zes koppen, dat huisde in een rotshol aan de tgw. straat van Messina, tegenover de Charybdis (Ov. VII, 65). Toen Odysseus de zeestraat doorvoer en te dicht het hol naderde, greep zij zes van zijn tochtgenoten en verslond ze (Hom. Od. XII, 80 e.v.; 223 e.v.; 430 e.v.). Ook Aeneas kwam op zijn tocht in de buurt van Scylla (Verg. III, 424).
3. Dochter van Nisus de koning van Megara. Uit liefde voor Minos verried zij haar vader aan hem. Minos verfoeide haar daad en verdronk haar. V.a. sprong zij eigener beweging in zee en werd in een vogel veranderd (Ov. VIII, 6 e.v.).
ICONOGRAFIE Scylla (no. 3) ziet men afgebeeld op het moment dat zij het gouden haar van Nisus aan Minos overhandigt, in een wandschildering te Pompeii, in de casa di Castore e Polluce.
Zie Phorcus, Poseidon, Charybids, Odysseus, Aeneas, Nisus, Minos
