(Lat. orare = spreken), plaats waar de godheid of een bovennatuurlijke macht zijn wil of bedoeling kenbaar maakt aan degene die hem raadpleegt. Ook de uitspraak zelf noemt men orakel.
De oudheid kende verscheidene orakels waaronder die van Dodona (Zeus), Delphi (Apollo), Epidaurus (Asclepius). Soms was de plaats waar de godheid zich openbaarde een tempel, soms een boom, bron of heilig woud. In de laatste gevallen kon de mens veelal rechtstreeks trachten de godspraak te krijgen, bij een tempelorakel maakte hij gebruik van de bemiddeling der priesters. Bij een droomorakel zoals dat van Asclepius te Epidaurus, verkreeg hij de openbaringen der godheid door incubatie d.w.z. rituele slaap in het heiligdom, een gebruik dat de Grieken overnamen van de Egyptenaren.Zie Dodona, Delphi, Epidaurus
