plaatsvinden

betekenis & definitie

plaatsvinden - onregelmatig werkwoord
uitspraak: plaats-vin-den

1. wat zich afspeelt
♢ er heeft een ongeluk plaatsgevonden

Onregelmatig werkwoord: plaats-vin-den
het vindt plaats (... het plaatsvindt)
zij vinden plaats (... zij plaatsvinden)
het vond plaats (... het plaatsvond)
zij vonden plaats (... zij plaatsvonden)
het heeft plaatsgevonden
de/het/een plaatsgevonden ....

Synoniemen
plaatshebben, voltrekken, voorvallen