Wat is de betekenis van plaatsvinden?

plaatsvinden - onregelmatig werkwoord uitspraak: plaats-vin-den 1. wat zich afspeelt ♢ er heeft een ongeluk plaatsgevonden Onregelmatig werkwoord: plaats-vin-den het vindt plaats (... het plaatsvindt) ...

...

vond plaats, h. plaatsgevonden (1 plaatshebben; 2 een plaats vinden): 1 wanneer vond die moord plaats? 2 zal ik in die volle zaal nog plaatsvinden?

(vond plaats, heeft plaatsgevonden) plaatshebben, maar minder gebruikelijk. Syn. ➝ gebeuren.

(vond plaats, heeft plaatsgevonden), (onoverg.) 1. tot stand komen: er vond geen overeenstemming plaats; 2. tot uitvoering komen, gebeuren: waar heeft de ontmoeting plaatsgevonden?; 3. gebeuren: hij noteerde alles wat er in de stad plaatsvond.