ontwrichten

betekenis & definitie

ontwrichten - regelmatig werkwoord
uitspraak: ont-wrich-ten

1. uit zijn verband raken door uitwendig geweld
♢ zijn pols was ontwricht na de val
2. uit zijn verband rukken, krachteloos maken
♢ door de oorlog was de hele samenleving ontwricht
1. een ontwricht huwelijk
[dat niet meer goed functioneert]

Regelmatig werkwoord: ont-wrich-ten
ik ontwricht
jij/u ontwricht
hij/zij ontwricht
wij/zij/jullie ontwrichten
ik/jij/u/hij/zij ontwrichtte
wij/zij/jullie ontwrichtten
hij heeft ontwricht
de/het/een ontwrichte ....
ontwrichtend, ontwrichtende