Wiktionary (2019)
ontwrichten - Werkwoord 1. (ov) losmaken uit hun gewricht 2. (ov) verhinderen dat iets zijn normale loop heeft ♢ De overwachte protestactie ontwrichtte het hele verkeer. Woordherkomst afgeleid van gewricht met het voorvoegsel ont- en met het achtervoegsel -en Verwante begrippen...
Muiswerk Educatief (2017)
ontwrichten - regelmatig werkwoord uitspraak: ont-wrich-ten 1. uit zijn verband raken door uitwendig geweld ♢ zijn pols was ontwricht na de val 2. uit zijn verband rukken, krachteloos maken ♢ do...
Van Dale Uitgevers (1950)
(ontwrichtte, heeft ontwricht), 1. (ledematen) losmaken uit hun gewricht: de pols is ontwricht ; hij heeft zijn been ontwricht; — ook van de persoon of het dier welks ledematen ontwricht zijn: zo lag, ontwerveld en ontwricht, het roofdier uit elkaar geslagen; 2. (fig.) uit zijn verband rukken ; krachteloos maken; v...
M. J. Koenen's (1937)
ontwrichtte, h. ontwricht (1 uit het gewricht rukken of trekken; 2 fig. krachteloos maken, verlammen): 1 de arm ontwrichten, de heup ontwrichten; 2 onze ontwrichte samenleving, uit het verband gerukt.
Jozef Verschueren (1930)
(ont’frichtən) (ontwrichtte, heeft ontwricht) 1. uit het gewricht trekken, rukken : de onderkaak -. 2. krachteloos maken : de ontwrichte geest liet weerloos zich dwingen. 3. de natuurlijke samenhang ervan verbreken : onze ontwrichte samenleving.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
(ontwrichtte, heeft en is ontwricht), 1. (ledematen) losmaken uit hun gewricht: zijn pols ontwricht; 2. (fig.) uit zijn verband rukken; krachteloos maken; verlammen: de samenleving is ontwricht.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
