kronkelen

betekenis & definitie

kronkelen - regelmatig werkwoord
uitspraak: kron-ke-len

1. beweging of vorm met grillige bochten
♢ de weg kronkelde zich door de bergen naar boven
1. hij heeft een rare kronkel
[is een beetje gek]

Regelmatig werkwoord: kron-ke-len
ik kronkel
jij/u kronkelt
hij/zij kronkelt
wij/zij/jullie kronkelen
ik/jij/u/hij/zij kronkelde
wij/zij/jullie kronkelden
hij heeft gekronkeld
de/het/een gekronkelde ....
kronkelend, kronkelende