Wat is de betekenis van kronkelen?

kronkelen - Werkwoord 1. ergatief in veel bochten ergens heen lopen of bewegen ♢ Het bergpad kronkelt naar boven. 2. (inerg) heen en weer zich in bochten wringen ♢ Er werd heftig gekronkeld en gefoeterd, maar los kwamen ze niet. 3. (refl) zich...

kronkelen - regelmatig werkwoord uitspraak: kron-ke-len 1. beweging of vorm met grillige bochten ♢ de weg kronkelde zich door de bergen naar boven 1. hij heeft een rare kronkel [is een beetje gek]...

v., krinkelje, kronkelje, krôlje; (van weg), bochtsje.

...

(kronkelde, heeft en is gekronkeld), (onoverg.) 1. zich herhaaldelijk wenden of buigen, allerlei bochten, kronkels maken: deze weg kronkelt erg; een kronkelend zweepkoord; om iets kronkelen ; hij kronkelt van pijn; — van dieren ook: zich in kronkels voortbewegen ; 2. (Zuidn.) niet oprecht handelen of zich gedragen...

kronkelde, heeft (2), is (1) gekronkeld; 1. zich tot kronkels vormen: een touw kan kronkelen; een weggetje, kronkelend door het korenveld; in elkaar gekronkeld; 2. tot kronkels vormen: zijn staart kronkelen; in kronkels zich voortbewegen, b.v. beekjes kronkelen zich; de paling kronkelt zich van pijn, zich in bochten wringen.

('kronkələn) (kronkelde, gekronkeld) I. (heeft) tot kronkels vormen : zijn staart II. zich (heeft) 1. zich tot kronkels vormen : niet alle bladeren zich; de slang kronkelde zich om zijn leden. 2. zich in kronkels voortbewegen : de beek kronkelt zich door de vlakte. 3. zich in bochten wringen : de paling kronkelde zich uit de handen. II...

(kronkelde, heeft en is gekronkeld), I. (onoverg.) zich herhaaldelijk wenden of buigen, allerlei bochten, kronkels maken: deze weg kronkelt erg; om iets —; hij kronkelt van pijn; van dieren ook: zich in kronkels voortbewegen; II. (overg.) 1. kronkels maken in; 2. zich kronkels vertonen, in kronkels lopen: een beekje kronkelt zich tussen de h...

...