tijdsverloop met een van rechtswege verkrijgende of bevrijdende werking. M.n. dit laatste aspect betekent dat men na verloop van een bepaalde termijn bevrijd wordt van een verbintenis of schuld, of in het geval van een strafzaak dat men geen vervolging meer mag instellen of een reeds opgelegde straf mag uitvoeren.
In verband met clandestiene lozingen, bodemvergiftigingen en dergelijke delicten zullen in het milieurecht acties uit onrechtmatige daad en strafvordering een rol spelen. De termijn van (bevrijdende) verjaring voor de veroorzaker is, indien hij/zij in rechte aansprakelijk is te stellen, terzake van onrechtmatige daad in de regel 30 jaar. Die termijn vangt pas aan op het ogenblik, dat de rechtsvordering geboren is. De verjaringstermijn van het recht tot strafvordering varieert in Nederland van twee (voor overtredingen) tot 18 jaar (voor misdrijven) en vangt in de regel aan op de dag na die, waarop het feit is gepleegd. De verjaringstermijn van het recht tot uitvoering van de straf is een derde langer dan de laatstgenoemde termijn.
In België zijn de algemene verjaringstermijnen voor de strafvordering 6 maanden voor een overtreding, 3 jaar voor wanbedrijven en 10 jaar voor misdaden. Sommige wetten kennen aparte verjaringstermijnen, b.v. bos- en jachtmisdrijven: 3 maanden. De burgerlijke rechtsvordering uit een misdrijf verjaart na 5 jaar.
