(oestercultuur), het kweken van oesters (Ostrea edulis). De oesterteelt is waarschijnlijk de oudste vorm van aquacultuur.
Reeds de Romeinen kweekten oesters. De technieken van de oesterteelt verschillen in opzet weinig van die bij de mosselteelt. Men kweekt oesters in cultures op de bodem en hangende aan vlotten. Oesters kunnen groeien in water waarvan de temperatuur lager is dan 20 °C. Maar voor het verkrijgen van broed (de broedval) moet de temperatuur iets hoger zijn dan 20 °C. De oesterteelt vindt plaats langs de Atlantische kust van Frankrijk, in Ierland, de landen rond de Middellandse Zee, Japan, de Oost- en Westkust van Noord-Amerika, Australië, de Filippijnen, terwijl in Afrika een teelt wordt ontwikkeld van o.a. de mangrove-oester. Het aantal plaatsen in de wereld die geschikt zijn voor de oesterteelt en die tevens in de nabijheid van goede afzetgebieden liggen, begint terug te lopen; dit komt doordat de kustwateren steeds meer vervuilen; er te hoge oesterconcentraties voorkomen, waardoor er niet voldoende plankton is en de dieren elkaar met hun uitscheidingsprodukten kunnen vergiftigen en ziekten zich snel kunnen verspreiden.In Nederland is de echte oesterteelt vrijwel verdwenen; vanuit geheel Europa worden oesters echter geïmporteerd en in depot gehouden in de Oosterschelde, met als centrum Yerseke, ten einde de markten van Brussel en Parijs te bedienen.
