afvoer van overtollig grondwater d.m.v. in de grond gelegde buizen. Een drainagesysteem bestaat uit meestal onderling evenwijdige, ondergrondse, 0,75-1,50 m diep liggende buisleidingen (drains).
Deze waren vroeger samengesteld uit ongeveer 30 cm lange gebakken aarden buizen; tegenwoordig is er sprake van geperforeerde pijpen (glad) of slangen (geribbeld) van kunststof. Het grondwater treedt door de stootvoegen tussen de gebakken buizen of door de perforaties van de kunststofbuizen de drains binnen. In vlakke gebieden mondt elke afzonderlijke drain in een sloot uit (enkelvoudige drainage); in hellende gebieden komen samengestelde systemen voor waarvan alleen de hoofddrain in een open waterloop uitmondt. Drainage is de laatste honderd jaar in de plaats gekomen van begreppeling. Dit systeem van afvoeren moet achterwege blijven als de bovengrond onvoldoende doorlatend is en als bomen of struiken de drains zouden kunnen bereiken met hun wortels (die dan in de buizen dringen, deze verstoppen en zelfs vernielen). In bossen en overige beplantingen en natuurterreinen die te nat zijn, vindt men greppels. (Afb. p. 137)
