Een invasieve soort is een exoot of uitheemse soort die tot ecologische, economische of soms gezondheidsproblemen kan leiden.
Ecologische gevolgen van een invasieve soort hebben betrekking op de inheemse flora en fauna. De reuzenpad was ingevoerd in Australië om insecten te bestrijden die een plaag vormden voor de suikerrietplantages. De reuzenpad blijkt deze insecten niet te eten en gaat de concurrentie aan met de inheemse amfibieën. Daarnaast is hij giftig waardoor zelfs roofdieren als gifslangen en krokodillen worden vergiftigd als ze hem willen eten en daardoor in aantallen afnemen.
Economische gevolgen zijn er onder andere voor de infrastructuur. De muskusrat was in bepaalde delen van Europa ingevoerd voor zijn vacht maar een aantal exemplaren zijn ontsnapt. Muskusratten graven in dijken en andere waterkeringen wat ze instabiel maakt. Driehoeksmosselen zijn hier mogelijk gekomen via verbindingskanalen tussen grote Europese rivieren; zoals het Main-Donaukanaal. Deze mosselen zetten zich ook vast aan transportleidingen van waterleidingbedrijven of koelinstallaties van energiecentrales.
Een invasieve soort kan ook een parasiet of ziekteverwekker meenemen naar een nieuw gebied. De waterhyacint is op verschillende plaatsen op de wereld ingevoerd; soms vanwege zijn mooie bloemen. Bepaalde slakkensoorten die op de waterhyacint leven kunnen drager zijn van de Schistosoma-parasiet. Als mensen in datzelfde water gaan zwemmen, kunnen ze besmet raken.
Invasieve soorten hebben in hun nieuwe omgeving vaak geen vijanden en kunnen zich erg snel voortplanten. Deze twee kenmerken maken het lastig of zelfs onmogelijk om invasieve soorten helemaal weg te krijgen. Vestiging van exoten en mogelijk invasieve soorten wordt zoveel mogelijk voorkomen maar als ze zich eenmaal hebben gevestigd kunnen alleen de negatieve gevolgen worden bestreden.
