Voormalige Sovjetrepubliek in West-Azië, die op 23 september 1991 onafhankelijk werd.
Aan het begin van de twintigste eeuw maakte Armenië deel uit van het Turkse rijk. In het begin van de Eerste Wereldoorlog lokten onafhankelijkheidsbewegingen Turkse moordpartijen uit, die in 1915 uitliepen op massale deportaties naar Syrië en Palestina. Ongeveer één miljoen Armeniërs kwamen daarbij om het leven.
In 1918 werd de onafhankelijke Trans-Kaukasische Republiek Armenië gesticht, die in 1920 door het Rode Leger werd bezet. Russisch Armenië werd een federatieve radenrepubliek, die in 1922 in de republiek Trans-Kaukasië opging, die op haar beurt in 1923 tot de nieuwgevormde Sovjetunie toetrad.
Turks-Armenië hoopte eveneens onafhankelijk te kunnen blijven, wat inderdaad werd beloofd bij de Vrede van Sèvres in 1920. Desondanks gingen de moordpartijen en deportaties door, totdat het gebied bij de Vrede van Lausanne (1923) een deel van de nieuwe Turkse republiek werd.
In 1936 werd Armenië gescheiden van Azerbeidzjan. De Azerbeidzjaanse enclave Nagorno-Karabach had echter een overwegend Armeense bevolking, wat later grote problemen zou geven.
Geïnspireerd door het verzwakte gezag vanuit Moskou, nam aan het eind van de jaren tachtig het nationalisme in Armenië sterk toe. In 1988 raakten Armenië en Azerbeidzjan met elkaar in oorlog om Nagorno-Karabach. Armenië blokkeerde Nachitsjevan, een Azerbeidzjaanse enclave in Armenië. Het Sovjetleger probeerde tevergeefs door interventie het conflict tussen de twee republieken te beëindigen.
Op 21 september 1991 werd in Armenië een referendum gehouden over de vraag of de republiek zich moest afscheiden van de Sovjetunie. Een overweldigende meerderheid van 94,39 procent van de kiezers koos vóór onafhankelijkheid. Twee dagen later werd de republiek onafhankelijk verklaard. Het land had sterk te lijden onder een energiecrisis, die door de oorlog met Azerbeidzjan werd veroorzaakt. Na talrijke mislukte onderhandelingen werd in een bijeenkomst in Moskou van 9-11 mei 1994 een staakt-het-vuren tussen Armenië, Azerbeidzjan en Nagorno-Karabach gesloten. De oorlog om de Armeense enclave had aan achttienduizend mensen het leven gekost. Vijfentwintigduizend mensen waren gewond geraakt, terwijl één miljoen mensen op de vlucht waren geslagen.
