Groepering in het laatste kwart van de 18e eeuw die ijverde voor het behoud van een centrale rol van het stadhouderlijk Huis Oranje-Nassau. De aanhangers waren van mening dat alleen de Prinsen van Oranje voldoende tegenwicht konden vormen tegen de macht en willekeur van de regenten.
De prinsgezinden waren tegenstanders van de patriotten.Tot het prinsgezinde deel van de bevolking kon de overgrote meerderheid van het personeel van leger en vloot worden gerekend. Hetzelfde gold voor de meeste lager opgeleide burgers met weinig inkomen. Onder de prinsgezinden waren vrouwen oververtegenwoordigd. Ten tijde van de patriottenopstand in de jaren ’80 van de 18e eeuw organiseerden prinsgezinden tegendemonstraties. Na de Pruisische interventie in 1787 tegen de patriotten en het herstel van de stadhouderlijke macht nam de animo voor de prinsgezinde beweging af. Toen de stadhouder in 1795 naar Engeland vertrok, riep dat weinig weerstand op.
Aan de verkiezing voor leden van de eerste Nationale Vergadering van de Bataafse Republiek mochten geen voorstanders van Oranje deelnemen. Slechts weinigen gaven aan tot dat kamp te behoren.
Zie ook Bataafse Republiek >Patriotten >Republiek der Verenigde Nederlanden >Willem V, stadhouder.
