onvrijwillige, maar bewuste spiercontractie die slechts optreedt in wakende toestand. Er zijn zeer vele vormen van tics (gezicht, schouder, hals).
Toch is er in de meeste gevallen éen gebaar dat domineert, dat in moeilijke omstandigheden overdreven vaak voorkomt, en dat zich kan verplaatsen, maar dat zich zelden vermenigvuldigt. Een tic heeft altijd een latente betekenis (verschillend per individu) die door een → psychoanalyse aan het licht gebracht kan worden. Bij volwassenen gaat een tic vaak gepaard met een → neurose. Bij een kind is het een uiting van affectieve onvoldaanheid (zeer strenge opvoeding, rivaliteit), ingehouden verzet en schuldgevoel. Vele van deze storende bewegingen verdwijnen vanzelf met de groei, maar bij adolescenten en volwassenen kan alleen psychotherapie een oplossing brengen.
