Landsheerlijkheid, soevereiniteit; → heerlijkheid (in juridische en territoriale zin), waarvan de bezitter aan geen hoger gezag is onderworpen.
De gewesten die thans de koninkrijken Nederland en België vormen, gaan alle terug op oude landsheerlijkheden. Het tijdvak tussen circa 1000-1581 wordt wel aangeduid als het landsheerlijke tijdperk, omdat het → leenwezen, dat hiervoor kenmerkend is, zich toen geheel ontplooide. De lokale graven waren toen grotendeels onafhankelijk van het gezag van het Heilige Roomse Rijk (→ graaf).
