Er is sprake van een termijnbetaling als een aankoop niet meteen wordt betaald, maar in een aantal vooraf bepaalde termijnen. Omdat het bedrijf waarbij de aankoop wordt gedaan het bedrag voor de aankoop voorschiet is er sprake van een lening. Hierdoor moet de consument rente betalen over het aankoopbedrag.
Wanneer een consument een aankoop niet in een keer kan betalen is het soms mogelijk om het aankoopbedrag in termijn te betalen. Dit maakt het voor de consument mogelijk om toch de aankoop te doen, zonder dat hij of zij hier voldoende saldo voor hoeft te hebben. Omdat de aankoop geleend wordt van de verkoper is er sprake van een lening. Hierover moet altijd rente betaald worden. Netto is een aankoop in termijnen dus altijd duurder dan een directe betaling van de aankoop.
Bij een termijnbetaling wordt voorafgaand aan de lening vastgesteld wat het te lenen bedrag is. Dit is altijd het bedrag van de aankoop. Tevens wordt de rente bepaalt, evenals de termijn waarin het aankoopbedrag moeten worden terugbetaald. Zo wordt ook duidelijk hoeveel de consument per termijn moet afbetalen. De rente die moet betaald worden voor betalen in termijnen wordt door de kredietnemer bepaald. Deze rente mag niet hoger zijn dan het wettelijke maximale rentepercentage. De kredietnemer ontvangt rente voor het uitlenen/voorschieten van een bepaald geldbedrag.
De termijnbetaling kan gezien worden als de persoonlijke lening bij een postorderkrediet. Het verschil is dat een postorderkrediet theoretisch gezien alleen van toepassing is bij postorderbedrijven, terwijl betalen in termijnen bij elk soort bedrijf voor kan komen. Daarnaast kan een termijnbetaling ook gezien worden als het periodieke bedrag dat een kredietnemer betaalt om een lening af te lossen. Dit hoeft niet perse een persoonlijke lening te zijn, maar kan bijvoorbeeld ook een hypotheek zijn.
