(pacifisme), het streven, om de oorlog uit te bannen als middel tot beslechting van de geschillen der Staten. Reeds in de Oudheid hebben wijsgeren en Kerkvaders de oorlog veroordeeld.
Echter pas in het begin der 19e eeuw ontstond een georganiseerde V., het eerst in Amerika, vooral onder invloed van de Kwakers. Een sterke impuls kreeg de V. door de Frans-Duitse oorlog (18701871). Grote indruk maakte het boek van Bertha von Suttner*, Die Waffen nieder! (1889). Tal van vredesverenigingen zijn sedertdien ontstaan, ook in Ned. Een belangrijk middel, waardoor men de oorlog overbodig hoopte te maken, was de internationale organisatie, van de Staten, liefst uitgerust met een internationale politiemacht, die de oorlog verder onmogelijk zou maken. Het eerste bekende voorstel in deze richting werd gedaan door de abbé de Saint-Pierre (1717).
Uitvloeisel van de V. waren ook de Haagse Vredesconferenties van 1899 en 1907, alsmede de oprichting van het Permanente Hof van Arbitrage. Na W.O. I kwam het voor het eerst tot een werkelijke intern. Statenorganisatie, de Volkenbond, na W.O. II vervangen door de Verenigde Naties. Een extreme richting van de F. is het anti-militarisme, dat door dienstweigering, sabotage, enz. de gewapende macht wil aantasten.
