plegers van vergrijpen met betrekking tot een oorlog. Hieronder vallen zowel rechtsschendingen tijdens de oorlogvoering als het voeren van een eventuele onrechtvaardige oorlog zelf.
Begrip O. is tijdens W.O. I opgekomen en toen vooral door Geallieerden tegen de Duitsers gehanteerd. Van berechting is na de vrede niet veel terechtgekomen. Anders ging het na W.O. II. 8 Aug. 1945 werd te Londen vastgesteld een handvest voor een Internationale Militaire Rechtbank, welke zitting hield te Neurenberg. De oorlogsmisdaden werden onderscheiden in misdaden tegen de vrede (het ontketenen en voorbereiden van een aanvalsoorlog), misdaden tegen de menselijkheid (bv. uitroeiing van volksgroepen, massa-deportaties) en oorlogsmisdaden in engere zin (het bij de oorlogvoering schenden van de wetten en gebruiken van de oorlog, bv. gebruikmaking van verboden strijdmiddelen, doden van krijgsgevangenen).
Te Neurenberg zijn processen gevoerd tegen tal van staatslieden, partijleiders en hoge officieren van het Derde Rijk, van wie vele opgehangen werden. Een menigte lagere functionarissen moest voor krijgsraden terecht staan. Ook in Japan werden processen gevoerd tegen als O. beschouwde personen en ook hier zijn velen ter dood verwezen. Bij berechting van O. wordt veelvuldig afgeweken van het beginsel, dat geen straf mag worden opgelegd, zonder voorafgaande wettelijke strafbepaling; ook het beroep van de dader op wettelijk voorschrift, bevel van een meerdere of overmacht enz., wordt hierbij meestal niet aanvaard.
