in de staalbehandeling de werkwijze om bij verhoogde temperatuur met behulp van koolstofafgevend middel het buitenoppervlak van stalen voorwerpen een hoog koolstofgehalte te verlenen (ca 0.9 pet). Bij het hierop volgende harden krijgt het staal een hard oppervlak met betrekkelijk zachte taaie kern.
B.v. voor tandwielen, kruk- en nokkenassen.
