(van Gr. phenomenon, verschijnsel) is in filosofische en psychologische zin het beschouwen van een verschijnsel zelf, zonder dat men zich afvraagt waarvan net een verschijnsel is. Het is een methode om, voordat men uitspraken doet, eerst het verschijnsel te leren zien zoals het is.
In de fenomenologische theorie, die vooral door Duitse filosofen is uitgewerkt (Husserl), spreekt men in dit verband van „einklammern”, tussen haakjes zetten.Ook in de theologie is de fenomenologische methode opgekomen voor de beschouwing van godsdienstige verschijnselen in en buiten het Christendom, zoals zij zich aan de onderzoeker voordoen en zonder dat deze zich daar een mening over vormt, voordat hij het verschijnsel als zodanig op zich in heeft laten werken.
