is een in de loop der eeuwen steeds algemener gebruikt begrip, waarmee men vooral aanduidt:
1. de Christelijke godsdienst en
2. het geheel van vooral Westerse levens- en cultuurverschijnselen, waarop deze godsdienst zijn stempel heeft gedrukt.
Het wezen van de Christelijke godsdienst is objectief moeilijk te definiëren. In het centrum staat het Evangelie van Jezus Christus, zoals dat via het Nieuwe Testament tot ons is gekomen. Over dit Evangelie kan men alleen een adequaat oordeel geven, als men zich baseert op het geloof in de verkondiging van dit Evangelie. Alle andere oordelen raken, hoe objectief zij zich ook voordoen, de buitenkant van de zaak. In het Evangelie staat Jezus Christus centraal. Het Chr. is dan ook minder een godsdienstige leer die men kan accepteren of niet, dan een relatie tot de als Eniggeboren Zoon Gcds erkende Jezus, Heiland en middelaar tussen God en de mensen. Met de positie van het Chr. is gegeven, dat het universele pretenties doet gelden omdat het
een zendingsgodsdienst is, die al in zijn geboortestadium het Joodse milieu overschreed, waarin het ontstond.
De absoluutheid van het Chr. vooropgezet, kan men het omschrijven als de godsdienst van de liefde, zowel van de liefde Gods tot de mensen, waarvan Zijn Menswording in Jezus van Nazareth het verbijsterend blijk is, als - idealiter van de liefde van de mensen tot God en, in één lijn daarmee, tot de naaste.
Sedert het Chr. met het werk van Pauluszijn Zendingsactiviteit is begonnen, kwam het in aanraking met wereld en cultuur. Hoezeer deze aanraking verandering heeft gebracht, blijkt zowel uit het feit, dat men hierop een nieuwe tijdrekening baseert, als uit de plaats, die de Kerkgeschiedenis vanaf die tijd in het geheel van de wereldgeschiedenis inneemt. Juist om deze reden kwam het Chr., dat ten slotte verlossing van de wereld predikt, echter in een spanning, die van tijd tot tijd te zwaar bleek en tot wereldgelijkvormigheid leidde. Hieraan is geen enkele vorm van het historische Chr. (Rooms-Katholicisme, Grieks-Katholicisme, Protestantisme enz.) ontkomen. Maar hetzij in Woord en sacrament, hetzij in geestelijk beleven (mystiek) werd de gemeenschap met de Verlosser gehandhaafd en steeds weer werd de oorspronkelijke Christelijke eis der liefde met plotselinge nieuwe kracht geaccentueerd. Uitbreiding van het Chr.:
1-4e eeuw: kerstening der antieke wereld om de Middellandse Zee;
4-13e eeuw: de Keltische, Germaanse, Slavische volkeren;
13-18e eeuw: delen van Afrika en Azië en bijna geheel Amerika;
19e eeuw: interne missie- en zendingsarbeid over de gehele wereld.
Ca ⅓ van de wereldbevolking is Christen, waarvan ongeveer de helft R.K.
