Term uit Volkenrecht. A. wordt in ettelijke verdragen of ontwerp-verdragen verboden (o.a.
Protocol* van Genève; Kellogg-verdrag), deze geven echter geen definitie. Op de Ontwapeningsconferentie (1932) werd definitie voorgesteld: aanvaller was die staat, die het eerst oorlog verklaarde tot oorlogshandelingen overging of steun verleende aan gewapende benden, die gebied van andere staat binnendrongen. Deze definitie door Sovjet-Rusland overgenomen in aantal non-agressie*-pacten. In het handvest van de Volkenbond werd de oorlog in bepaalde gevallen uitdrukkelijk verboden. Het handvest der Ver. Naties bepaalde, dat alle leden zich in internationale betrekkingen zouden onthouden van geweld of bedreiging daarmede.
De Volkenbondsraad kon sancties tegen de aanvaller slechts aanbevelen, de Veiligheidsraad kan ze gelasten. Bij het handvest van de Int. Mil. Rechtbank voor oorlogsmisdadigers* (8 Aug. 1945) werd A., met terugwerkende kracht, tot misdaad verklaard: haar vonnis (1 Oct. 1946) tegen Goering c.s. omschreef de A. als „oorlog ter oplossing van internationale geschillen, ondernomen als instrument van nationale politiek”.
