een blijvende gesteldheid en vaardigheid der ziel, welke de menschen in staat stelt het goede te doen. Men onderscheidt → natuurlijke of verworven deugden, die verkregen zijn door een veelvuldige herhaling van goede daden; voorts → bovennatuurlijke of ingestorte deugden, die door God onmiddellijk bij het doopsel zijn geschonken. Zie ook goddelijke deugden en zedelijke deugden.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
